بررسی ویژگیهای اپیدمیولوژیک و بالینی بیماران مبتلا به سرطان معده در بیمارستان شهید بهشتی کاشان از مهر ۱۳۷۳ لغایت مهر سال ۱۳۸۰

یکی از سرطانهای شایع دستگاه گوارش سرطان معده است که به علت تهاجمی بودن و نداشتن علائم بالینی مشخص اغلب بیماران در موقع مراجعه در مرحله پیشرفته بیماری بوده و از طول عمر کوتاهی برخوردار هستند. از آنجائیکه از نظر اپیدمیولوژیک و محل درگیری معده و علائم بالینی در هر منطقه تفاوتهایی گزارش شده است با توجه به این مطلب و به منظور تعیین طول عمر با در نظر گرفتن مرحله بیماری این مطالعه روی بیماران مبتلا به سرطان معده صورت گرفت. بیماران افرادی بودند که به بخش جراحی بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سالهای 80-1373 مراجعه کرده بودند. این پژوهش به روش مطالعه داده های موجود(existing data) در بیماران با تشخیص سرطان معده که در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی یک دوره 7 ساله بستری شده بودند انجام شد. 4 سال آخر مطالعه به شکل آینده نگر صورت گرفت و طی آن پرونده تمام بیماران مبتلا به سرطان معده که در بایگانی بیمارستان موجود بود مورد مطالعه قرار گرفت. طول عمر بیماران طی تماس تلفنی یا رفتن به درب منزل آنها بررسی شد. در 141 بیمار مورد مطالعه بیشترین شیوع سنی سرطان معده در دهه سنی 70 و 80(34%) بود که در مردان 8/2 بار شایعتر از زنان بوده است. شایعترین یافته های بالینی به ترتیب درد اپی گاستر(5/69%) کاهش وزن(52%) و بی اشتهایی(42%) بودند. 77% بیماران نیز کم خونی داشتند. شایعترین نوع گروه خونی a+ و سپس o+(به ترتیب 4/40% و 29%) و شایعترین محل گرفتاری معده ناحیه آنتر(44%) بود اما در 2 سال اخیر شیوع درگیری کاردیا نسبت به سالهای قبل به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. اغلب بیماران در زمان مراجعه در مرحله پیشرفته بیماری بودند و عمل جراحی قطعی(curative) فقط در 6/33% بیماران انجام شده بود. 4/66% به علت پیشرفته بودن بیماری تحت عمل جراحی تسکینی(palliative) قرار گرفته یا هیچ اقدام خاصی برای آنها انجام نشده بود. از 141 بیمار مورد مطالعه فقط 20 نفر(2/14%) از زمان تحقیق و تا 6 ماه بعد از آن در قید حیات بودند و سایر بیماران فوت کرده بودند. از این 20 نفر 4 نفر در مرحلهearly gastric cancer=t1n0، 7 نفر در مرحله t2n1 و 6 نفر در مرحله t3n1 و همگی پره پیلوریک بودند. در 3 نفر دیگر تومور در ناحیه آنتر بود که در سال 79 عمل شده بودند. شایعترین نوع تومور آدنوکارسینما(97%) بوده است. اگر چه شایعترین محل درگیری معده آنتر می باشد اما طی 2 سال اخیر به ناحیه کاردیا و ساب کاردیا منتقل شده و موجب کاهش طول عمر گردیده است. گروه خونی a+ به عنوان عامل خطر باید در بیماران با علائم گوارشی معده در نظر گرفته شود. همچنین درد اپی گاستر، کاهش وزن و بی اشتهایی در بیمار بالای 50 سال باید به عنوان ابزار بیماریابی در نظر گرفته شود و در برخورد با آن باید شک قوی به سرطان معده داشت و آندوسکوپی معده را هر چه سریعتر انجام داد. بیماریابی و تشخیص به موقع سبب افزایش طول عمر خواهد شد در حالی که کشف بیماری در مرحله پیشرفته به جز ناحیه پره پیلوریک که در تحقیقات ما پیش آگهی بهتری داشت متأسفانه با طول عمر کوتاه همراه خواهد بود